Drie vragen aan Gill Paul
De tweede vrouw is een combinatie van fictie en ware gebeurtenissen. Kun je iets vertellen over de feiten waarop je nieuwe roman is gebaseerd?
Om 15.45, op 30 augustus 1997, arriveerden Prinses Diana en Dodi Al Fayed bij Villa Windsor in Bois de Boulogne, de residentie van de Hertogin van Windsor en de wijlen Hertog. Ze bleven hier 28 minuten voordat ze doorreisden naar hun hotel in het centrum van Parijs. Later die avond zouden ze beiden om het leven komen nadat de Mercedes waarin ze reisden in de Almatunnel verongelukte. Deze feiten zorgden voor het idee voor mijn verhaal.
Wie is je favoriete personage in het boek, en waarom?
Dat is Mary Kirk. Ze lijkt me een geweldig persoon. Ze was volledig trouw aan Wallis, zelfs toen iedereen om haar heen Wallis zwartmaakte en ook Mary’s eigen familie haar aanspoorde om de vriendschap te verbreken. Mary was charmant en levendig maar stond tijdens hun hele vriendschap in de schaduw van Wallis. Ik heb zelf ook ervaring met vriendschappen waarbij de dynamiek uit balans is, waarbij de een meer geeft en de ander meer ontvangt, dus ik kon vanuit deze ervaring schrijven.
Wat is de meest opvallende ontdekking die je hebt gedaan tijdens het schrijven van deze roman?
Ik vond het fascinerend om te ontdekken hoe actief de Britse Secret Service was toen Wallis en de Prince of Wales elkaar net kenden, in 1935-36. Toen King George V erachter kwam hoe veel geld de prins uitgaf aan Wallis, was hij bang dat het om chantage ging. De spionnen kwamen met weinig bewijs maar probeerden haar toch zo veel mogelijk als gevallen vrouw af te schilderen. Ik was al langer bekend met de geruchten dat Wallis een affaire had met Hitlers gezant, Von Ribbentrop. Hard bewijs ontbrak, maar er bestaat geen twijfel over de nazisympathieën van haar en de Prince of Wales. De foto uit 1937 waarop beide handenschuddend te zien zijn met Hitler, heeft hun lot uiteindelijk bezegeld, waar het de publieke opinie betrof. Je ziet dat de mening van het volk over haar begon te verharden: ze had niet alleen hun koning gestolen maar was ook nog aan het aanpappen met de man die nog geen 3 jaar later Britse steden zou platbombarderen. Over slechte pr gesproken! Geschiedschrijvers (meestal mannen) hebben altijd gefocust op de sensationele kanten van Wallis’ leven – de bezoeken aan Chinese bordelen, de affaires met getrouwde mannen, de speculaties over of ze mannelijke chromosomen zou hebben. Ik had het gevoel dat het in de 21ste eeuw tijd was voor een sympathieker beeld van haar. Ik kon haar natuurlijk niet vrijspreken, maar heb toch op zijn minst geprobeerd haar beter te begrijpen.
Lees een fragment uit De tweede vrouw
